مبارزات گسترده و طولانی کارگران فرانسه علیه طرح افزایش سن بازنشستگی مکرون، از تحولاتی است که سال گذشته و اول مه آنرا در سراسر جهان تحت تاثیر قرار داد. سال گذشته کارگران فرانسه در صف اول اعتراضات رادیکال کارگری علیه سیاست ریاضت اقتصادی و تعرض دولتهای دست راستی اروپا به حقوق کارگران بود. طرحی که در دولتهای مختلف فرانسه از سارکوزی تا مکرون به تناوب و تحت اشکال مختلف جلو آمد و هر بار با سد اتحاد و اعتصاب کارگری درهم شکست.
نهایتا دیروز ٢۴ آوریل، رهبران لایق این اعتصاب که در مقاطعی بالای دو میلیون نفر در آن شرکت داشتند، از پیروزی سخن گفتند. دولت و پارلمان و نهادهای بالا دستی علیرغم جلسات و وعده ها و سازش ها نتوانستند این داروی تلخ را به حلق کارگران بریزند. ناچار شدند رضایت دهند و خودشان را برای دور بعد آماده سازند. بقول آکسل پرسون از سخنوران این اعتصاب و عضو رهبری ث ژ ت و دبیر سندیکای کارگران قطار، “ما موفق شدیم، ما بردیم، فعلاً در بخش راه آهن همه چهارچوبهای مد نظر ما احیا و محقق شد”، در بخشهای دیگر هم با تغییراتی این طرح پیش نرفت و دیگر فعلا سخنی از آن نیست.
بورژوازی فرانسه و نیروی سرکوب و ضد شورش با تمام لشکرکشی و جنگ خیابانی و وحشیگری علیه اعتصابیون که پاریس و شهرهای فرانسه را درگیر کرد، در مقابل اراده متحد کارگران عقب نشست. این اعتصاب بخشهای مختلف جامعه از حاشیه نشینان و جوانان بیکار و مردم ناراضی را بمیدان آورد. این اعتصاب خاطره کمون پاریس را در دلها زنده کرد، خیلی ها با دیدن قدرت کارگران شعار زنده باد کمون را به خیابانها آوردند. رسانه های دست راستی از “خطر کمونیسم در فرانسه” صحبت کردند. از سوئی بزعم خودشان میخواستند با پشتوانه سه دهه تبلیغات زهرآگین و جعلی ضد کمونیستی مردم را بترسانند و حمایت شان را از اعتصاب کم کنند و از سوئی دیگر در شمایل کارگرانی که خود را صاحب جامعه و بورژوازی را دزد حقوق خود میدانستند، وحشت کرده بودند و از “تهدید و خطر” کمونیسم می گفتند.
پرولتاریا هر وقت متحد علیه سرمایه بمیدان می آید، بورژوازی بوی کمونیسم به مشامش میرسد. در فرانسه رسانه های راست از “اعمال غیر دمکراتیک کارگران” در بلوک کردن اتوبانها، عدم انتقال نفت و بنزین به جایگاه ها، مقابله کارگران با پلیس و دولتی های اعتصاب شکن گفتند، عمل کارگران را “علیه دمکراسی فرانسه” نام گذاشتند و مشغول پرووکاسیون علیه کارگران اعتصابی بودند. پاسخ این مزدوران قلم به مزد سرمایه را یکی از رهبران لایق ث ژ ت در بخش صنعت نفت داد که؛ “دمکراسی به مردم فرانسه تعلق دارد، مردم هم ما کارگرانیم، ما آمده ایم از دزدها امول مان را پس بگیریم”!
در عین حال بورژوازی شکست خورده از اراده متحد کارگران، همراه با عقب نشینی دست به تعرضی دیگر زد. اینبار بهانه “تحرکات غیر قانونی کارگران” و دفاع از مردم فلسطین و در واقع اعتراض به نسل کشی دولت آپارتاید اسرائیل در غزه است. بله، تاج سر دمکراسی و لائیسیته و پارلمانتاریسم در اروپا، در دفاع و همراهی با فاشیستهائی چون زلنسکی و نتانیاهو، لیست سیاهی از صدها کارگر سازمانده و موثر در تظاهراتها و اعتصابها تهیه کرده است که مورد “بررسی” قرار دهد. اگر نمیتوان به کارگر طرح افزایش سن بازنشستگی را تحمیل کرد، میتوان برایش پرونده امنیتی ساخت، شاید بتوان به “حمایت از تروریسم” متهمش کرد. مک کارتی های کوتوله در هیئت حاکمه فرانسه جلو آمده اند.
یک مورد تیپیک اقدام دولت، پرونده سازی برای “ژان پل دلسکوت”، دبیر کل اتحادیه CGT در شمال فرانسه “بجرم دفاع از مردم فلسطین” و محکوم کردن وی به یکسال زندان است. بنابر اطلاعیه مطبوعاتی ث ژت، “ژان پل دلسکوت، دبیر کل اتحادیه CGT در شمال، توسط دادگاه جنایی لیل برای تجلیل از تروریسم و تبرئه از تحریک به نفرت نژادی امروز به یک سال حبس تعلیقی محکوم شد”! این دمکراسی در بهترین شکل خود است که وقتی به کارگر و مردم کف خیابان و کارخانه میرسد، زبانی جز باتوم و گاز اشک آور و گلوله و قتل و زندان و پرونده سازی ندارد. این مسئله بار دیگر این واقعیت را برجسته میکند که بورژوازی، مستقل از اینکه عمامه بسر دارد یا کراوات به گردن آویزان میکند، راست محافظه کار و سلطنت طلب و فاشیست است یا لیبرال و سوسیال دمکرات و ناسیونالیست، بطور غریزی و باصطلاح “ژنتیکی”، واکنش یکسانی به مبارزه رادیکال طبقه کارگر نشان میدهد. کارگران اما در این مبارزات هربار وقوف بیشتری بر ماهیت طبقه حاکم و سیاستهای ضد کارگریش پیدا می کنند و هر اعتراض و اعتصاب پیروزمند کارگری قدرت طبقه را بسوی نفی نظم کاپیتالیستی بیشتر میکند. و بالاخره باید تاکید کرد که بورژوازی فرانسه هیچ غلطی نمیتواند بکند، مسابقات ورزشی المپیک در راه است، در صورت دست درازی بورژوازی فرانسه، کارگران میتوانند کل این داستان را تعطیل کنند.
کارگران در ایران که با طرحهای مشابه و بمراتب وحشیانه تری مانند “برنامه هفتم توسعه” و از جمله افزایش سن بازنشستگی تا ده سال و بالا کشیدن کل صندوقهای بیمه و اندوخته کارگران توسط سرمایه داران اسلامی روبرو هستند، ضروری است از تجارب مبارزات کارگران فرانسه بیاموزند. در فرانسه برای افزایش دو ساله سن بازنشستگی کشور را تا آستانه بحران بزرگی بردند و نهایتا دولت و سرمایه داران را عقب راندند. اگر در مقابل تعرض بورژوازی و سیاستهای اعمال ریاضت اقتصادی نایستیم، آنها در نقطه قبلی و کنونی متوقف نمی شوند بلکه برای عقب راندن بیشتر کارگران دورخیز می کنند. اعتصاب کارگران فرانسه و ویژگی مهم ضد کایپتالیستی آن، روشها و سبک این مبارزه، قطبی کردن جامعه حول سیاست روشن کارگران، درسهای زیادی برای طبقه کارگر در هر گوشه جهان دارد.
ما با اشتیاق مبارزات کارگران فرانسه را دنبال کردیم و برای جلب حمایت کارگری از آن کوشیدیم. امروز به رفقای هم طبقه ای مان در فرانسه رفیقانه تبریک میگوییم، پیروزی آنها را پیروزی خود میدانیم و بر استقامت و اتحاد و مبارزه رادیکال آنها درود میفرستیم. اعتصابی که پرچم سرخ کمون و شبح کمونیسم را یکبار دیگر به پرواز درآورد، جای افتخار و حمایت بیدریغ هر کارگر و کمونیستی در سراسر کره خاکی است. درود بر اتحاد و مبارزه پرشور کارگران فرانسه!
#کارگران_جهان_متحد_شوید
#اول_مه
٢۵ آوریل ٢٠٢۴