برای دومین سال متوالی طبقه کارگر در سراسر جهان تحت تاثیر ریاضت اقتصادی مضاعف به دلیل شیوع کرونا، به استقبال اول ماه مه می رود. علاوه بر مشکلات ناشی از کرونا، جنگ و حمله نظامی گسترده روسیه به اوکراین دوچندان بر مصیبت‌های زندگی کارگران افزوده و مستقیم و غیر مستقیم زندگی میلیونها کارگر را تحت شعاع قرار داده است.
گرانی همه‌جانبه ناشی از حمله روسیه به اوکراین، دو برابر شدن قیمت سوخت، اضافه بهای ٣٠ الی ۴٠ درصدی مواد خوراکی، کارگران و قشر متوسط جوامع را نه تنها در اروپا بلکه در بخش عظیمی از جهان تحت فشار مضاعف قرار داده است.
اگر چه در بعضی از کشورهای صنعتی و ثروتمند تلاشهایی در جهت جبران بخشی از این گرانی انجام گرفته، اما این اقدامات و بعضا کمک هزینه‌ها، نمی‌تواند به شکل موثری بر رفع مشکلات معیشتی مردم و بخصوص کارگران این جوامع بگذارد.
مردم ایران اعم از کارگر، کارمند، بازنشسته، شاغل، از این مقدار کمک دولتی که در کشورهای اروپایی شامل قشر ضعیف جامعه می‌شود، نیز بی بهره‌اند. در عوض حکومت در سرکوب اعتراضات با دست و دل بازی فراوان همیشه در صحنه حاضر است.
طبق آمار رژیم، که معمولا نادقیق و مهندسی شده است، در سال گذشته مواد خوراکی و اقلام مورد نیاز عمومی افزایش قیمت ۴۵ و در مواردی ۶٠ درصدی داشته است.
بازهم طبق آمار و گفته‌های مسئولین، ۶٠ میلیون از جمعیت ٨٣ میلیونی مردم زیر خط فقر هستند. یک چهارم ساکنان شهرهای بزرگ، حاشیه نشین و یا همان حلبی‌آباد نشین هستند. افزون بر این باید، کارتون خوابها، قبرخوابها، اتوبوس‌خوابها و کودکان کار که اغلب بیشتر عمرشان را در خیابانها بسر می‌برند را به این سیاهه تباهی افزود.
فقر، فلاکت، دزدی، فحشا، به شکلی انکار ناپذیر به معرف چهره جامعه تبدیل شده است. طوری که مسئولین در رده‌های مختلف از بیان آن ابائی ندارند.
علنی شدن چهره کریه فقر در جامعه، عدم پاسخگویی خامنه‌ای و به طبع آن دیگر مسئولان رژیم به مسببین فلاکتی که جامعه را در خود بلعیده است. دزدی، بی کفایتی، اختلاس‌های میلیاردی، هزینه‌های بیهوده اتمی، هزینه‌های هنگفت جنگ‌های نیابتی با کشورهای دور و نزدیک، بذل و بخشش‌های بی حساب و کتاب به نیروهای تروریستی، هزینه میلیونی برای ساخت اماکن مذهبی در ایران و کشورهای همسایه و . . . در به فلاکت کشیدن جامعه و فقیر کردن مردم ایران بخصوص طبقه کارگر و قشر زحمتکش نقش اساسی داشته و دارد.
نظام سرمایه‌داری جمهوری اسلامی تلاش دارد کمبود بودجه‌هایش را که به دلیل بی‌خردی در تعامل با جامعه جهانی دچارش شده است را از جیب کارگران و مردم ایران بیرون بکشد.
در سالی که گذشت و هم‌اکنون، کارگران در رشته‌های مختلف تولیدی، معلمان، بازنشسته‌گان، مالباخته‌گان، کارمندان بیمارستان، رانندگان ماشین‌های حمل و نقل، راننده ماشین‌های مسافربری و حتی کارمندان نظامی و دادگستری، به اعتراض به شرایط نامناسب زندگیشان و رفع نابرابری‌های ظالمانه به طروق و عناوین مختلف دست به اعتراض زده‌اند.
روزانه و بطور مدوام ما شاهد راهپیمائی و اعتراض طبقات و اقشار مختلف جامعه هستیم. هم اکنون اعتراضات وسیع معلمین را در بسیاری از شهرها شاهدیم.
بی وقفه اعتراضات چه در سطح محدود و چه در سطح عمومی در جریان است. اکثریت مردم اعم از طبقه کارگر و دیگر اقشار جامعه بدرستی تنها راه نجات خود را در سرنگونی این رژیم می‌دانند.
تنها راه رهایی و دست یافتن به زندگی شرافتمندانه، اتحاد و یکپارچگی در اعتراضات و تداوم بخشیدن به آن است. این رژیم بر خلاف ادعایش مردم ایران را دشمن اصلی خود می‌داند. بخوبی می‌داند قیامی عمومی بر آمده از پیوند خوردن اعتراضات طبقات و اقشار مختلف تنها خطری است که او را تهدید می‌کند.
حکومت اسلامی با غرب در چانه زنی برای بر سر حکومت ماندن حاضر است تن به هر خفت و خواری بدهد. اما هم مردم می‌دانند و هم رژیم که نابودی و اتمام حجت نهائی با این رژیم مذهبی فاشیستی، تنها به دست نیرومند کارگران و زحمتکشان است.
زنده باد مبارزات کارگران
زنده باد همبستگی و اتحاد کارگران جهان
سرنگون باد رژیم مذهبی فاشیستی جمهوری اسلامی
روند سوسیالیستی کومه‌له
٢٧.٠۴.٢٢