نبردی نفس گیربا شور انقلابی و شعف انگیز اما ادامه دار در ابعاد وسیع در کارخانه و میدانهای کلان شهرها، در زندان و در مدارس توسط کارگران، معلمین، کامیونداران، هزاران کارگر سنگبری ها و معدنچیان، پرستاران، بازنشستگان، خانواده های دادخواه، دانشجویان و دانش آموزان در جریان است. صدای پای رنج دیدگان علیه سونامی گرانی و حکومت اسلامی همه جا شنیده میشود.
سونامی گرانی بیداد میکند. ده ها اقلام از نیازمندیها هر روز گران میشوند. دولت رئیسی اجاره بها را تا سه برابر افزایش داده است.
افزایش نرخ اجاره بها و خرید مسکن اولین بار نیست اتفاق میفتذ. در چند سال گذشته تامین مسکن مناسب با درآمدهای خانواده های کارگر و کارمندان وکلا زحمتکشان خوانایی ندارد. جوان آنلاین سایت سپاه پاسداران و خامنه ای نوشته بود؛ «بازار مسکن و اجاره بها در اقتصاد ایران با سرعت نور از اقتصاد‌های لیبرالی و نئولیبرالی عبور کرده است و به مکتب آزادی بی‌حدو حصر رسیده است، به طوری‌که هرچقدر که مالک حقیقی و حقوقی دلشان می‌خواهد، نرخ‌ها را بالا می‌برند از این رو بدون تعارف باید گفت در هیچ یک از کشور‌های دنیا وضعیت نرخ زمین و ساختمان و اجاره بها همانند ایران نیست و مشخص نیست چه زمانی این وضعیت قرار است پایان یابد و این حوزه سروسامانی به خود بگیرد.» جوان آنلاین پرسیده « مشخص نیست چه زمانی این وضعیت قرار است پایان یابد » این سوال واقعی است. جوان آنلاین صورت مساله مشترک با مردم، گرانی مساله اش نیست. سرکوب و بقا رژیم اسلامی مساله اش است. رهبرهای جنایتکاران خامنه ای، مافیای اقتصادی سپاه و بیت رهبری با دزدی و رانت خواری مجرم اصلی و ردیف اول این شرایط فلاکت بار و فاجعه گرانی هستند. سرعت نور افزایش اجاره بها، با سونامی گرانی، سپاه پاسداران را در دو راهی بقا و نابودی قرار داده. ترس از نابودی حکومت اسلامی را لرزانده است. مصائب سونامی گرانی برای مردم فاجعه بار شده. مردم تبعات سونامی گرانی را هر روز در زندگیشان، در معیشت و ناچیز بودن حقوق هایشان تجربه میکنند. مردم در تهران شاهد اجاره دو خانه با توان پرداخت ۵۰۰ میلیون رهن و ۴ میلیون تومان اجاره هستند. تامین این مبلغ برای مستاجری که درآمد ماهانه اش در این حد است کاری شاق شده است. بیش از پنچ میلیون نفر در تهران حاشیه نشین هستند. به تعداد محلات حاشیه نشین هر روز افزوده میشود. قربانیان سونامی گرانی کودکانی هستند که با جابجایی های محل زندگیشان و مدارس و دوستانشان علایق و احساسات و روابطشان ناپایدار شده. از محیط سالم و امکانات تفریحی و ورزشی و مدارس مناسب محروم میشوند. خانواده هایی هستند که در محلات حاشیه نشین اعتیاد و فحشا زندگی و منزلت آنها به تباهی کشیده میشود.
مردم درد را میدانند عزم جزم کرده اند که به این شرایط فلاکت بار پایان دهند. لشکر رنجدیدگان علیه این همه نابرابری و ظلم راه افتاده اند که شرایط کنونی را تغییر دهند.
ما امروز در ایران شاهد مقابله و رو در رویی عظیمی از جانب طبقه کارگر و مردم زحمتکش علیه حکومت اسلامی هستیم.
اعتصاب و اعتراض کارگران، کسبه، مالباختگان، بازنشستگان و دیگر اقشار مردم در بسیاری از شهرهای ایران ادامه دارد. مبارزات اعتصابیون و معترضین در اشکالی تعرضی تر ادامه دارد. مراکز کارگری یکی بعد از دیگری دست به اعتصاب میزنند. کارگران اعتصاب کننده، بازنشستگان و معلمین معترض مصمم اند تا رسیدن به تمام خواسته های خود، پایان دادن به سونامی گرانی، تامین امنیت شغلی، رسیدن به معیشت و منزلت و نابودی حکومت اسلامی به اعتصاب و اعتراض ادامه دهند.
شکاف سیاسی عمیق شده. جامعه ایران وارد تحولات اجتماعی ــ سیاسی تعیین کننده ای شده است.
کشمکش و مبارزه کارگران، معلمین و مردم اوج تازه ای گرفته است. طوفان خشم براه افتاده. طبقه کارگر وارد زورآزمایی شده. اعتصاب در ده ها مراکز کارگری و تولیدی هر روز در جریان است. اولین روز به ریاست رسیدن رئیسی با قدرتمندترین اعتصابات کارگران پیمانی در پتروشیمی و گاز شروع شد. اعلام این اعتصابات هشداری جدی به حاکمیت بود که کارگران توهمی به انتخابات و وعده های پوج رئیسی و حکومت اسلامی دارند. این اعتصابات نقطه قدرت بزرگ و مهمی بود که همچنان ادامه دارد. اعتصاب، و شعارهای ضد سرمایه داری و ضد حکومت اسلامی؛ ««مرگ بر دیکتاتور»، «دشمن ما همینجاست دروغ میگن آمریکاست.»، «این همه سال جنایت مرگ بر این ولایت»، «می‌کشم می‌کشم آنکه برادرم کشت»، «خامنه‌ای قاتله، ولایتش باطله.»، «فرمانده کل قوا، استعفا، استعفا»، توپ تانک فشفشه، آخوند باید گم بشه» «خامنه‌ای حیا کن، مملکت رو رها کن» «سوریه را رها کن فکری به حال ما کن»، «می‌کشم، می‌کشم، هر که برادرم کشت»، «رئیسی، رئیسی، استعفا، استعفا»، «ما همه بیداریم، از تبعیض بیزاریم» پلتفرم مبارزه مردم برای نابودی حکومت اسلامی هستند. اعتصاب، و تجمع و اعتراض راه خود را در میان کارگران پیدا کرده است. شعارها همه گیر و متحد کننده شده است.
زمینه های بهم پیوستن اعتصابات نقطه ای و تبدیل کردن اعتصابات و اعتراضات به اعتصاب سراسری آماده تر و عینی تر شده است.
نسان نودینیان