اول ماه می بر کارگران جهان مبارک باد
در سالی که گذشت، تجارب عملی طبقه کارگر در سطح بین‌المللی نشان داد، که اول ماه می امسال را آگاهانه‌تر و سازمان یافته‌تر از گذشته برگزار خواهد شد.
در سالی که گذشت، طبقه کارگر به موازات مبارزه علیه استثمار فزاینده سرمایه داری، توجه بیشتری به مبارزه علیه فجایع زیست محیطی از خود نشان داد. مبارزه ایدئولوژیک – سیاسی درونی این طبقه در جهت طبقه‌ای برای خود شدن از هر سال بیشتر نمایان شد و تدارک ایجاد جبهه متحد با متحدین بالقوه خود را جدی‌تر در دست گرفته است. لذا: جهان در اول ماه می امسال یک گام دیگر به جامعه سوسیالیستی، تنها بدیل نظم موجود، نزدیکتر گشته است.
سال گذشته را می‌توان سال مبارزات پیگیر، گسترده و عمق یابنده نیروی کار و زحمت نامید. جنبش‌های رشد یابنده در سراسر گیتی پایه‌های پوسیده امپریالیسم و وابستگان دیکتاتور و فاشیست‌اش را هر چه بیشتر به لرزه در آورده است.
«مطابق اعلام وزارت کار ایالات متحده آمریکا، نرخ تورم بزرگترین اقتصاد جهان در دوازده ماهه منتهی به مارس گذشته به هشت و نیم در صد رسید که بالاترین سطح در چهل سال گذشته به شمار می رود.» (یورو نیز فارسی ۱۳.۰۴.۲۰۲۲) این تورم بالا بنیان تمام معضلات اجتماعی و جنبش‌ها علیه سرمایه داری آمریکا است.
به علاوه، رشد فزاینده روحیه ضد جنگ در جامعه که در تضاد با سیاست‌های دولت است، مبارزه علیه نژادپرستی وناامنی، مبارزات مستقل زنان به خصوص مبارزات مربوط به سقط جنین و … عواملی دیگری هستند که به جنبش ۹۹ درصدی‌های سال‌های گذشته اوج تازه‌ای می‌دهند.
سال گذشته، سال جنبش‌های پیگر کارگران و زحمتکشان در سراسر فرانسه علیه جنگ طلبی و سیاست‌های ارتجاعی دولت بود. سالی که میلیون‌ها نفر از نیروی کار و زحمت را به خیابان آورد. طرح پیشنهادی رئیس جمهور ماکرون به مجلس برای تغییر در قانون کار که سن باز‌نشستگی را از ۶۵ به ۶۷ سال می‌رساند، باعث شروع تظاهراتی شد که ماه‌هاست به طور آشتی‌ناپذیری در جریان است. این طرح در تقابل با منافع طبقه کارگر و دیگر زحمتکشان قرار دارد. در این مصاف نابرابر، طبقه کارگر فرانسه موفقیتی به دست نیاورد. زحمتکشان بار دیگر آموختند که در مبارزه‌اشان، شکست و پیروزی، هر دو را باید بیآزمایند. آنچه که تعیین کننده است، آموزش، پیگیری و تقویت روحیه انقلابی برای ادامه مبارزه تا به آخر است.
در آلمان انتخاب دولت «شولتس – هابک»، با چرخش تند به راست، مرتجعین و جنگ طلبان سرسختی را بر مسند قدرت نشاند. برای تصویب لایحه افزایش حداقل دستمزد کارگران، از هنگام پیشنهاد طرح به مجلس تا زمان اجرا، می‌تواند تا دو سال طول بکشد. ولی پس از شروع جنگ در اکراین، برای تخصیص ۱۰۰ میلیارد یورو به بودجه ارتش، پرداخت بی چون و چرای ۲٪ از درآمد ناخالص ملی هر ساله به بودجه نظامی و کسب اجازه برای ارسال سلاح به اکراین فقط یک روز وقت کافی بود. در سالی که گذشت بیش از یک میلیون نفر علیه چنین سیاست‌های مرتجعانه‌ای، تظاهرات و اعتصابات گسترده ای را در کارخانجات و خیابان‌های آلمان به نمایش گذاشتند. عمده‌ی شرکت کنندکان، از طبقه کارگر و دیگر زحمتکشان آلمان بودند. در میان آنها کارگران کنسرن‌های فراملی چون مرسدس بنز، فولکس واگن و هواپیماسازی ایر باس و … فعالیت برجسته‌ای داشتند. در مارش معروف به «اوسترن ۲۰۲۳» در ۱۲۵ شهر آلمان در یک روز تظاهرات ضد رژیمی باشکوهی برگزار گردید. علاوه بر آن اعتصابات کارگری برای افزایش دستمزد و کوتاه کردن ساعات کار تا ۳۰ ساعت در هفته، به طور مداوم در کارخانه و خیابان در جریان است.
در کشورهای دیگر اروپائی به خصوص انگلستان وضع بهتر از این نیست.
سال گذشته در ایران دور دیگری از مبارزات اجتماعی علیه سطح نازل دستمزد، فساد و دزدی دستگاه دولتی، گرانی غیر قابل تصور، عدم آزادی‌های فردی و اجتماعی و سرکوب و کشتار، آغاز شد. جنبشی با سمت گیری آشکار ضد امپریالیستی، که کلیت رژیم را به چالش طلبید. به طوری که جامعه دیگر به حالت قبل باز نخواهد گشت. کارگران، این انقلابی‌ترین نیروی گذار به سوسیالیسم، سیاسی‌تر از گذشته در جنبش شرکت کردند. بخش‌هائی از این طبقه، یعنی کارگران صنعت نفت، پتروشیمی، هپکو، هفت تپه به صورت طبقه وارد مبارزه شدند. طبقه کارگر ایران با مبارزاتش در اوضاع پر تلاطم کنونی، به صورت آگاهترین بخش طبقه کارگر در جهان قد برآفراشته است. امسال روز کارگر در ایران، از شکوه و جلای بی‌سابقه‌ای برخوردار خواهد بود. اول ماه می امسال، هم زمان با خیزش موج عظیم اعتصابات کارگری در ده‌ها بحش از صنایع نفت و گاز، پتروشیمی، فولاد و …، نشان از آگاهی طبقاتی برتر کارگران داشته و نوید دهنده خیزش امواج عظیم‌تری می‌باشد.
مردم استثمار‌زده، ستمدیده و جنگ زده عراق که از جنگ و خصارات و بیماری‌های ناشی از آن رنج می‌برند، علیه حضور آمریکا، ایران و هر نوع دخالت خارجی در کشور، یکصدا به پا خواستند و مجلس را وادار کردند که قانون خروج نیروهای بیگانه از کشور را به تصویب برساند.
در هندوستان بیش از ۶۰۰ میلیون نفر در زیر خط فقر در بیغوله‌ها، «اسلامز»ها یا کنار خیابان‌ها زندگی می‌کنند. کنسرن‌های ملی و فراملی با پشتیبانی دولت نژاد پرست و فاشیست نارندرا مودی با مصادره زمین‌های دهقانان برای ایجاد کارخانه و ساخت اماکن دیگر آنان را آواره کرده است و بر این جمعیت دائماً می‌افزاید. این شرایط، به طور دائم نیروی کار و زحمت فقر‌زده را به تظاهرات و اعتصابات میلیونی و بعضا چند ده میلیونی وامی‌دارد.
در برزیل مردم قهرمانانه علیه فاشیسم حاکم به سرکردگی بولسانرو به پا خواستند و او را که مصمم به نابودی جنگل‌های آمازون نیز بود، سرنگون کردند.
در مکزیک، آرژانتین و کلمبیا، روزی نیست که کارگران با اشکال مختلف در تظاهرات و اعتصابات شرکت نکنند و …
وجه مشخصه کلیه جنبش‌ها این است که گام به گام چرخش آرام اما مداوم به چپ را تجربه می‌کنند. این نشان می‌دهد گرچه حضور کمونیست‌ها، پررنگ و آشکار در صحنه مبارزات دیده نمی‌شود، اما فعالیت آنها در راه ارتقاع سطح آگاهی طبقه کارگر، درک قانونمندی‌های حرکت تاریخ و ضرورت سمت‌گیری سوسیالیستی، غیر قابل انکار است.
در سالی که گذشت از یک سو تضاد میان امپریالیست‌ها و به طور مشخص میان آمریکا، روسیه و چین برای کسب بازارهای جدید افزایش یافت و در این راستا نظم موجود را در هم ریخت، از سوی دیگر تاثیر اعمال مخرب و جنایت‌کارانه قدرت‌های حاکم در زندگی کارگران و زحمتکشان باعث شد، مبارزات کارگران و نیروهای مترقی در جهان عمیق‌تر و گسترده‌تر شود.
آمریکا در رویای احیای تسلط خود بر جهان، چین و روسیه با ولع کسب بازارهای جدید و هژمونی بر جهان در یک رویاروئی مستقیم قرار گرفتند و جهان را یک گام دیگر به جنگ جهانی نزدیکتر کردند. با برپائی منازعات و جنگ‌های نیابتی در گوشه و کنار دنیا و به کار انداختن شبانه روزی کارخانجات اسلحه سازی، بر اقتصاد بحرانی و به گل نشسته خود رونقی تازه بخشیدند.
جنگ در اکراین، که با تحریکات مستمر ناتو، در راس آن آمریکا و با حمله تجاوزکارانه روسیه انجام گرفت فقط جنگ در اروپا نیست. بلکه اکراین تحت حاکمیت فاشیسم محل تلاقی تضادهای لاینحل امپریالیستی است.
با بهانه این جنگ، کنسرن‌های امپریالیستی قحطی مصنوعی ایجاد کرده‌اند که از قبل آن صدها میلیارد دلار از مردم جهان را به غارت برده و می‌برند.
علیه جنگ امپریالیستی در اوکراین و گرانی سرسام آور و مصیبت‌بار تحمیلی در سطح بین‌المللی، جنبش‌های میلیونی کار و زحمت، چهره جهان را گلگون ساخته است. تاثیرات عینی آن در ارتقاع سطح آگاهی کارگران باعث شد، که طبقه کارگر شناخت عمیق‌تری از دشمنان بالقوه خود کسب کرده و به نوسازی نوینی در صفوف خود بپردازد. بخش‌هائی از طبقه کارگر، مبارزه با شیوه تفکر ضد کمونیستی را آغاز کرده‌اند. کوششی که راه را برای نفوذ و فعالیت آشکار کمونیست‌ها در صحنه مبارزات اجتماعی هموار می کند.
دقیقاً چگونگی پیشرفت مبارزه علیه جریان ضد کمونیسم، سرنوشت طبقه کارگر را تعیین خواهد کرد؛ پیروزی پرولتاریا بر خرده بورژوازی درون صفوف خود و حرکت به سمت انقلابات سوسیالیستی، یا شکست که با افزایش فشار و شدت سرکوب بر کمونیست‌ها و نیروی کار و زحمت همراه خواهد بود.
در ایران نیز اول ماه می، روزی فرخنده از روزهای پیکار پایان ناپذیر مبارزات ضد امپریالیستی و ضد رژیم سرمایه‌داری فاشیستی حاکم خواهد بود. طبقه کارگر ایران، عضو خانواده پنج میلیاردی طبقه کارگر جهانی و در زمره آگاهترین آنان است. از تجارب هم طبقه‌ای‌های خود می‌آموزد و تجارب غنی خود را در اختیار آنان قرار می‌دهد. این طبقه با دیگر زحمتکشان کشور و همراهی و همکاری کمونیست‌ها، این روز را به کابوسی هولناک برای رژیم تبدیل خواهد کرد و گامی دیگر به افق درخشان سوسیالیسم نزدیکتر خواهد شد.