اول ماه مه تعطیل باید گردد!
هم زنجیران؛
اول ماه مه روز بزرگداشت اصلیت زندگی آزاد و کار دل‌خواه از یک سو و روز مبارزه با اقتدار و تقدس سرمایه و سود از سوی دیگر است!
روزی ست که با درک اصالت ارزش کار دل‌خواه برای بازگشت انسان به خویشتن خویش، شایسته است در اعتراض به بردگی مدرن و دولت های جنگجو و خونریز، حتی یک دقیقه هم که شده دست از کار کشیم!
آری اگرچه کار دل‌خواه و تولید برنامه‌ریزی شده برای رفاه اجتماعی، گوهر وجود انسان و تنها راه برون رفت از «دیو»گانگی انسان هستند و از این رو در اول ماه مه هرسال در اعتراض به نظام سرمایه‌داری حاکم و تبدیل کار به وسیله ای برای تولید سود و بازتولید فرهنگ مبتذل فردیت و مصرف و لوکس، دست از کار می کشیم!
در اعتراض به تولید غیرضروری و مصرف وسایل غیرضروری تولید شده با هزینه های گزاف؛ جهت سرقت بیشتر از دسترنج تولیدکنندگان و کسب سود بیشتر سرمایه‌داران؛ دست از کار می کشیم!
دست از کار می کشیم و برای اعتراض به وضع موجود، عدم امنیت و ادامه جنگ و رونق پیدا کردن تولید و خرید و فروش سلاح های کشتار جمعی و فردی انسان ها، بمیدان می آییم!
دست از کار می کشیم، اگر بهر دلیلی نمی گذارند که در اعتراض به بربریتی حاکم که کل حیات را در خطر نابودی قرار داده است بمیدان بیاییم، همراه با خانواده های خود به آغوش طبیعت پناه می بریم تا یکبار دیگر ادامه زندگی و زندگی آزاد طبیعی انسان را ارج گذاریم!
دست از کار می کشیم و اگر نگذارند برای اعتراض به وضع موجود بمیدان رویم و نتوانیم همراه خانواده های خود به آغوش طبیعت پناه بریم، برای درانداختن جهانی دیگر با نان و پنیر و چای بر سر سفره می نشینیم و با بزرگداشت زندگی و برای درانداختن جهانی دیگر هم پیمان می شویم!
هم زنجیران؛
رژیم های سرمایه‌داری می خواهند به لطایف الحیل اول ماه مه را از همه تقویم ها حذف کنند!
رژیم های سرمایه‌داری کوشش می کنند تا طبقه کارگر در این روز نیز بکار اجباری مشغول باشد تا حتی یک روز نیز نتواند به خروج از این چرخه معیوب «دیو»گانکی انسان بیندیشد!
رژیم های سرمایه‌داری بهر وسیله ای کوشش می کنند تا طبقه کارگر نتواند بمیدان آید و بقدرت خود در براندازی «نظم» ضدانسانی سود سالار حاکم و توانایی خود برای درانداختن جهانی انسان سالار، آگاه و آماده شود!
رژیم های سرمایه‌داری با هر حیله‌ای سعی دارند تا بین اقشار و حرفه های گوناگون طبقه کارگر اختلاف ایجاد کنند تا طبقه کارگر و خانواده‌های زحمت‌کش بی آینده کارگری؛ که اکثریت مطلق و مشترک المنافع هر جامعه سرمایه‌داری هستند؛ نتوانند بمثابه یک قدرت اجتماعی در مقابل ضدفرهنگ و انواع سیاست‌ها‌ی سرکوب اقلیت ناچیز بورژوازی و آقازاده های تنبل و بیکاره بر اریکه قدرت، قد علم کنند!
رژیم های سرمایه‌داری با تبلیغ فرهنگ فردیت و اشاعه فرهنگ مبتذل هرکه گلیم خود را از آب بیرون کشد، انگیزه سازماندهی و مبارزه جمعی برای زندگی بهتر و آینده ای دیگر را در کل جامعه جهانی، تضعیف می کنند!
رژیم های سرمایه‌داری با پیش کشیدن عنصر آگاهی و تخصص و علم و بتبع آن برتری دادن و امتیاز ویژه قایل شدن برای کار فکری در مقایسه با کار جسمی از یک سو و حتی تحقیر کارگران جسمی، سعی می کنند بخش کارگران فکری را از هویت خود در روند تولید بیگانه و بعبارت دقیقتر «ناکارگر» سازند!
رژیم های سرمایه‌داری با ارایه امتیازات ویژه و ادامه تبلیغات دروغین سعی می‌کنند بخش بزرگی از پرولتاریای جهانی که از فروش کار فکری خود ارتزاق می کند و همچنین بخش بزرگتری از پرولتاریای جهانی که در بخش خدمات از مجموعه ای از کار جسمی و فکری خود ارتزاق می کند را «طبقات میانی» جامعه جازند تا از پیوند اقشار و حرفه های گوناگون پرولتاریای مشترک المنافع اقتصادی و متحد المنافع سیاسی، ممانعت بعمل آورند!
رژیم های سرمایه‌داری این سیاست تفرقه افکنانه خود را با ایجاد ضدارزش‌های فاقد ارزش فرهنگی، تبلیغ «ایده آل» های مبتذل فردیت، قدرت خرید بیشتر، مصرف بیشتر و نهایتاً دستیابی به «لوکس» به پیش می برند!
هم زنجیران؛
اول ماه مه روزی ست که چه فردی و چه جمعی، حتی اگر یک دقیقه دست از کار کشیم و در همین یک دقیقه به توانایی و نیروی طبقه کارگر بمثابه اکثریت عظیم تولیدکنندگان هر کشور و وظایف تاریخی که بر دوش طبقه کارگر هر ملت افتاده است بیندیشیم به سهم خود، گامی هرچند کوچک در راه برانداختن بربریت حاکم و درانداختن طرحی دیگر برای جهانی آزاد و برابر و مرفه و عاری از ترس و خشونت و جنگ برداشته ایم!
–
جواد قاسم آبادی
آموزگار تبعیدی، فرانسه
در بزرگداشت اول ماه مه ۱۴۰۳
ghassemabadi@yahoo.fr