روز جهانی کارگر روز کیفر خواست طبقاتی علیه بردگی مزدی است نه روز رقصیدن و بساط شادی پهن کردن در کوه و دشت. روز جنگ و ستیز طبقاتی است نه روز رقص و پایکوبی!
همزنجیران! در این روز ها که در تدارک برگزاری مراسم های مستقل و باشکوه طبقاتی خود هستیم ، جا دارد با الهام از مراسمهای اول ماه مه سنندج سرخ در سالهای ۱۳۶۵ تا ۱۳۶۸ و با درس گرفتن از ابتکارات و تجربیات آن ایام که کارگران در زیر سایه شوم سرنیزه های جلادان سرمایه اسلامی توانستند با خلاقیت و ابتکار باشکوه ترین مراسم ها را برگزار کنند و همچنین رادیکال ترین قطعنامه ها را علیه نظام سرمایه صادر کنند . می توانیم بار دیگر نیروی طبقاتی خود را به میدان آوریم، متحد شویم و خط بطلانی را برای همیشه بر سنت فرقه گرایی میراث رفرمیسم چپ بکشیم. طبقه کارگر زمانی می‌تواند از شر فرقه گرایی رها خلاص شود که توانسته باشد جلو میدان‌داری فرقه های رفرمیسم چپ را بگیرد و به نیروی مستقل طبقاتی خویش اتکا کند. اگر می خواهیم توازن قوای نوینی را برای ستیز طبقاتی علیه حاکمان سرمایه ایجاد کنیم باید به نیروی خودمان ایمان داشته باشیم و متحد و یک پارچه با شعارهای طبقاتی و در ضدیت با نظام ضد انسانی سرمایه داری مراسم های مستقل طبقاتی خود را به دور از دخالت مزدوران خانه کارگر و انجمن های اسلامی کار برگزار کنیم..
زند باد رزم طبقاتی کارگران
ننگ بر حامیان سرمایه
