چرا ما بردگان مزدی هرساله یاد رفقای جانباخته مان را گرامی میداریم وقتی روز اول ماه مه فرا می رسد اکثریت بردگان مزدی علاوه بر اینکه خود را برای سازماندهی مبارزه طبقاتی علیه نظام بردگی سرمایه آماده می‌کنند در عین حال هم یادی می کنند از رهبران کمونیست طبقه ی خود که بخاطر دفاع از منافع طبقاتی و مبارزه برای اتحاد و همبستگی طبقاتی توسط سران فاسد و جنایتکار سرمایه جهانی اعدام شدند. و این یادها هیچ ربطی به رهبر سازی و یا مقدس کردن این مبارزان نیست بلکه تنها یادآوری است به صاحبان سرمایه که نه فقط خللی به مبارزه طبقاتی ما برای نابودی شماها و سیستم جهنمی تان با اعدام و زندان کردن رهبران شناخته شده مان نه تنها خللی وارد نمی‌شود. بلکه در تلاش و مبارزه مان برای رسیدن به هدف مان یعنی همان نابودی سیستم بردگی و استثمار انسان روز به روز و سال به سال مارا متحدتر از گذاشته برای نابودی سیستم سرایداری مصمم‌تر و آگاه تر از گذشته خواهد کرد مطمئن باشید روزی خواهد رسید ما استثمارشدگان بساط استثمار و بردگی تان را درهم خواهیم شکست. *رفقا و همزنجیرانم اگر در ۷ اکتبر ۱۸۸۶آگوست اشپایز، آلبرت پارسونز، جورج انجل، آدولف فیشر، مایکل شواب، اسکار نیبه و ساموئل فیلدن در بیدادگاه های سرمایه به دفاع از رهایی طبقه کارگر برخاستند* در شهریور ماه سال ۱۳۶۸ هم در کردستان انقلابی جمال چراغ ویسی و یارانش را که اکثریت آنان عضو کادر رهبری اتحادیه صنعتگر سنندج و از رهبران شناخته شده جنبش کارگری در کردستان انقلابی بودند هم در بیدادگاه های رژیم فاشیست ایران به محاکمه کشیدند و انان نیز با همان زبان*** اشپایز، آلبرت پارسونز، جورج انجل، آدولف فیشر، مایکل شواب، اسکار نیبه و ساموئل فیلدن در بیدادگاه های سرمایه به دفاع از رهایی طبقه کارگر برخاستند و در پایان این سیرک که به اسم دادگاه انقلاب بود جمال و چند تن از یارانشان را به اعدام محکوم کردند و انان نیز جان‌شان را در راه رهایی بردگان مزدی فداکردند. آری جمال چراغ ویسی کارگر جوان سازمان آب سنندج و یکی از مسئولان تیم ورزشی کارگران عضو اتحادیه صنعتگر هم یکی از آن هزاران برده مزدی و سازندگان جامعه و همچنین یکی از سخنرانان اول ماه مه در سال ۱۳۶۸ در سنندج بود که توسط سران جنایتکار و فاشیست سرمایه در کردستان انقلابی همرا با عبدالله بی وس کارگر خباز مریوان و استاد احمد بنا یکی دیگر از فرزندان ستم‌دیدگان به اعدام محکوم شدند. وچندین تن از رهبران کارگری سنندج هم به سال‌های طولانی زندان و شکنجه و محرومیت از کار محکوم شدند و این عزیزان هم در اثر شکنجه و نگهداشتن در انفرادیهای طولانی دچار مشکلات جسمانی و روحی و روانی شدند که اثرات مخربی بر انها و خانواده هایشان به جا گذاشت. به همین خاطر ما موظفیم و به عنوان یک وظیفه طبقاتی هر ساله در روز جهانی کارگر یاد و خاطره جمال و یارانش را هم گرامی بداریم و تا نام آنان هم در تاریخ درخشان رهبران مبارزات طبقاتی در جهان پایدار و جاودان باشد. نکات مهم در مورد*** جمال چراغ ویسی :در اواخر خرداد ۱۳۶۸ و حدود یک ماه پس از سخنرانی در مراسم اول ماه مه کارگران سنندج که توسط شورای رهبری اتحادیه صنعتگر بعنوان سخنران اصلی آن مراسم تعیین شده بود و مراسم را هم در سالن ورزشی تختی همان شهر سنندج سرخ در حدود ساعت دو بعدظهر روز با شرکت کارگران و اعضای خانواده هایشان برگزار کردیم. جمال توسط جمهوری اسلامی دستگیر و بعد از ده ماه زندان و شکنجه همرا با عبدالله بی وس، استاد احمد بنا و چند تن دیگر از فرزندان ستم‌دیدگان کردستان انقلابی اعدام گردید. تاریخ و زمان اعدام جمال هنوز هم بطور دقیق مشخص نیست ولی زمان دستگیریش همان اواخر خرداد بود چون تا نیمه اول خرداد ماه سال ۶۸ من چندین بار برای رسیدن به واحدهایی که قرار بود ما را از شهر خارج کنند با جمال در تماس بودم. متاسفانه در روز های آخر بی احتیاطی کرده بود و گویا به محل کار پدرش برای خوابیدن رفتـه بود که همانجا شناسی و دستگیر شد. نه جمال و نه هیچ یک از همراهان جمال دست به هیچ اقدام جنایتکارانه و یا کشتار انسان‌ها نزده بودند و تنها جرم ما بردگان مزدی دفاع از منافع طبقاتی خود و انسانیت در برابر جنایتکاران سرمایه و صاحبان سرمایه بود. ** با احترام دوباره مظفر فلاح کارگر بخش تاسیسات و یکی از مسئولان اتحادیه صنعتگر سنندج.
