یادداشت هفته
کارگران در تولید بزرگ و کوچک!
جدال و رویارویی و مبارزات بی وقفه این چند دهه شما با حافظان مناسبات سرمایه داری ایران برغم همه فراز و فرودهایش در یکدهه اخیر وارد فاز نوینی شده است. بویژه اعتصابات و اعتراضات مداوم یکدهه اخیر و آزمون متکی شدن به مجامع عمومی که در هفت تپه و بعدا سایر بخشهای تولیدی اعم از فولاد و نفت و پتروشیمی و هپکو… کم و بیش تکثیر گشت و افق و پراتیک کارگری و کمونیستی را بروی این طبقه دگر باره گشود، هر چند هنوز پیشرویهای آن پراکنده، تدریجی و تناسب قوای طبقاتی را بنفع شما عوض نکرده، اما یقینا در گسترش و تعمیق مبارزه تاثیرات شگرفی بجا گذاشته و خواهد گذاشت. طی ایندوره اعتصاب و مبارزه شما کارگران بیش از پیش به افق، پراتیک و سبک کار طبقاتی خود متکی است و همین خصیصه تغییر کیفی و کمی چشمگیری در مبارزه پیشارویتان ایجاد نموده. کما اینکه که جهان امروز ایران را بعنوان یکی از کانونهای مهم مبارزه و پایتخت اعتصاب جهان می شناسد. اعتصاباتی که بستری شد برای خیزشهای دی ماه ۹۶ و آبانماه ۹۸ و شهریور ۱۴۰۱ و همزمان خود اعتصابات و شیوه جدال و مبارزه با رژیم سرمایه داری ایران را تکامل داد و تعمیق نمود. در بیان واقع جهان در ایندوره شاهد یک انفجار اجتماعی و مبارزه و رویاوریی از اعماق جامعه با رژیم سرمایه داریست تا مناسبات موجود را از پایه دگرگون کند. کمااینکه اعتصاب و مبارزه هر روزه شما در ماههای مشرف به سال نو چه در بخش دولتی و چه خصوصی دوباره بخشهای تولیدی کوچک و بزرگ در نقاط مختلف ایران را فرا گرفته است. اعتصابات و اعتراضاتی که جهت پایان دادن به این اوضاع فلاکتبار اقتصادی و اختناق سیاسی دیرینه باید برود به سمت مبارزه هر چه متشکل و سراسری تر متحدانه! دیگر بر کسی پوشیده نیست، شما تنها طبقه عظیم بواقع انقلابی هستید که هیچ نفعی در بقای این مناسبات استثمارگرانه حاکم اقتصادی ندارید. برغم همه محرومیتها و محدودیتهایی که این مناسبات به شما حقنه کرده، دیگر موقعش رسیده، با ارتقاء هر چه بیشتر تناسب قوای مبارزاتی به چنین بردگی مزدی اسارتباری پایان دهید. نگذارید طبقه ستمگر بیش از این به شما به چشم “نیروی کار ارزان و کارگر خاموش” نگاه کند و شرایط تولید و کار را دیکته نماید و مشتی سرمایه دار انگل در سایه سود حاصل از نیروی کار طبقه ما لم بدهند و بیاسایند و سهم بخش بزرگی از جامعه، زندگی آن مشابه اعصار پیشن باشد.
شما طبقه کارگر ایران نیز بر این امر مهم بخوبی واقفید، دوره پیشا انقلابی دوره گسترش و تعمیق بیشتر کشمکش، رویارویی و جدالهای سیاسی و طبقاتی است که زمینه رو به اعتلای انقلابی و پا گذاشتن به میدان انقلاب را روی زمین سخت و سفت این تقابلات دورانساز- گاهی کند و تدریجی و گاها چنان با سرعتی خیره کننده – مهیا میکند که تصور آن دشوار است.
دوره ای که در آن مختصات انقلاب، در حال رشد و گسترش هستند. دوره ای که عزم مبارزاتی شما جامعه را عمیقا شخم خواهد زد، تا هر آنچه طی بیش از چهل سال مهر مناسبات برده وارانه و از خود بیگانگی انسان را بر پیشانی خود دارد، زیر و رو کند، و مهر دوران اعتلای انقلاب پرولتری را به دور از هر گونه استثمار، تبعیض و نابرابری را بر آن حک کند. دوره ای که تنها پیشاهنگان طبقه با برنامه از پیش آماده برای سازماندهی نوین جامعه به میدان انقلاب می آیند. دوره ای که متقابلا بورژوازی نیز با اتکاء به قدرت حاکمه رو به زوال و شرکایشان، تلاش میکنند پشت آخرین سنگرهای باقیمانده مقاومت کنند، و این مناسبات و مظاهر استثمارگر عقبمانده را حفظ و پاسداری کنند.
رفتن بسوی دوره اعتلای انقلابی، دوره اتکاء به نهاد و ارگانهای برخاسته از اراده ما کارگران و کمونیستها و توده های فرودست است که اکثریت جامعه میباشیم و میخواهیم کل جامعه را از قید و بند مناسبات کنونی رها سازیم. دوره ای که کارگران خالق همه نعمات زندگی و کمونیستهای راستین عملا در سازماندهی و هدایت جامعه نقش ایفاء کنند، و پراتیک و استراتژی کمونیستی بر فعل و انفعالات جنبشی آنان مسلط گردد.
شما ضمنا بر اینهم بخوبی واقفید، خصوصا طی یک دهه اخیر توده های میلیونی محرومان و فرودستان نیز بشدت احساس کرده اند که بیش از این نمی توانند سلطه این رژیم را تحمل کنند. رژیم حاکم نیز به اینمرحله تماما نزدیک شده که دیگر به هیچ وجه قادر نیست حتی با زور و سرکوب سیستماتیک دولتی بقای ننگینش را حفظ کند. ما میتوانیم به این مرحله پا بگداریم که در هدایت،سازماندهی و رهبری جامعه نقش پیشاهنگ ایفاء کنیم، بشرطی که بر موانع سر راه پیشروی اعم از پراکندگی کنونی بسرعت فائق آئیم. به همین اعتبار دیگر موقعش رسیده، تازه اگر دیر نباشد، ما کارگران، کمونیستها و اقشار فرو دست جامعه جدا از ظرفهای موجود مبارزاتی تا کنون که بواسطه آن جهت تحقق خواست و مطالبات علیه وضع موجود بکار بسته ائیم، ضامن اجرائی هر گونه پیشروی در دوره آتی را متکی به ایجاد مجامع عمومی و شوراها و کمیته های کارخانه و محیط زیست کنیم، یقینا خواهیم توانست در برابر اعمال شرایط تولید و کار اسارتبار پر توانتر از همیشه مبارزه را بسیار کم هزینه تر از پیش در میدان نبرد خود با سرمایه به پیروزی نهایی برسانیم.
تجربه اعتصاب(حدودا سه ماهه سال ۹۹) و تشکیل مجمع عمومی در همین سال در مجتمع نیشکر هفت تپه اگر در سایر بخشهای کارگری بطور هماهنگ انجام و گسترش و ادامه کاری پیدا میکرد، بطور حتم امروز امر ایجاد عاجلانه کمیته ها آسانتر انجام میگرفت. اما باز دیر نیست، خود نفس اینکه چنین ضرورتی میان کارگران حس شده، درجه ای از هماهنگی برای خلق فرصتهای بمراتب بیشتر را در بین بخشهای مختلف آنان بوجود خواهد آورد. و با ایجاد چنین مجامع و ظرفهای مطلوب شرایط و تکثیر آن در محل کار و زیست یقینا گامها به پیروزی نزدیکتر خواهیم شد. چنین گامی حتما بدون مانع نیست، اما در جریان خلق فرصتها و ابتکارات بسرعت از پتانسیل و ظرفیت مبارزاتی جهت برداشتن موانع سر راه برخوردار خواهیم گشت. بطور یقین پاسخ عملی به نگرانیهایی نیز خواهد داد که کم و بیش در میان جامعه ایجاد شده مبنی بر اینکه آیا خیزشهای ۹۶ و ۹۸ و ۱۴۰۱در پی سرکوب شدید و خون پاشیدن به جامعه، می توانند تداوم یابند و امکان بازگشت در مقیاس توده ای به خیابانها و تبدیل شدن به یک برآمد انقلابی را پیدا خواهیم کرد و ملزومات برای اعتلای شرایط انقلابی را بطور غیره منتظره ای آماده خواهد نمود. و در گامهای بعدی زمینه های مادی برای برپائی جنبش مجمع عمومی و شوراها را عملا با خود به همراه خواهد آورد. خصوصا ما طبقه کارگر و احزاب کمونیستی در ایران نیز علاوه بر تجارب و دستاوردهای تاریخی کمون پاریس و فوریه و اکتبر روسیه، آزمونهای درخشان کمیته و شوراهای کارخانه و محله را در همان سالهای اول قیام لااقل در استانهای تهران، خوزستان، کردستان و ترکمن صحرا را ولو کوتاه مدت، اما بعنوان دستاوردی ارزنده در تاریخ جنبش شورایی پشت سر داریم. تنها در پرتو چنین چشم اندازی است، ما هم طبقه یها، میتوانیم به کمک حزب کمونیستی و کارگری، که در رفتن بسوی قدرت سیاسی، هدفی بجز سپردن تمام قدرت بدست شوراها ندارد، زنجیر اسارت مزدی را نه تنها از دست و پای خودمان تماما بگسلیم بلکه در قامت رهبری کل جامعه نیز عرض اندام کنیم. و عملا به جامعه نشان دهیم، می توانیم آینده ای را که شایسته انسان امرزوزیست تامین و تضمین کنیم. سیمای سیاسی جهان نیز گواهیست تناسب قوا بنفع انقلاب از پائین در حال تغییر و جهان امروز از همیشه بیشتر به کمونیسم پراتیک از جنس کمون پاریس و اکتبر نیازمندست.
ناصر بابامیری
۲۵.۱۲.۲۰۲۳