یادداشت هفته!
بانی و مسبب کشتار کارگران معدن دامغان رژیم ایرانست!
باز معدنچیان طرزه البرز در دامغان، شبانگاه ۱۲ شهریور ۱۴۰۲، یعنی موقعی که میبایست در خانه های خود در حال استراحت باشند، در محل کار و در اعماق چند صد متری زمین، بر اثر انفجار شدید، خراورها سنگ و خاک بر سر آنها آوار گردید. آمارها از محل حاکی از اینست ۶ نفر به اسامی: قربانعلی کمال، بهروز افروز ، حمید ایزدی، حسین غزائیان، محمد نعیمی صفت و ابوالفضل غنایی پس از ساعتها پیکر بیجانشان را از زیر آوار بیرون آورده اند. حتما بخاطر دارید دو سال پیش نیز کارگران همین معدن، یک می روز جهانی کارگر بجای اینکه معدنچیان، میان خانواده هایشان حضور یابند و کیفرخواست خود علیه سرمایه داران را طنین انداز کنند، در حین کار تونل بر سرشان فرو ریخت، و میلاد روشنایی و اصغر افضلی در حین کار زیر آوار کوهی از گل و سنگ گیر افتادند و جان باختند! آنزمان دولت و کارفرمایان در کمال خونسردی و بدون اینکه خم به ابرو بیاورند در پاسخ به خانواده و همکارانشان، این کشتار عمد کارگران را توجیه کردند. مدیر عامل شرکت ذغال سنگ با وقاحت اعلام نمودند:« سهل انگاری کارگران موجب چنین سانحه ای دلخراش شده است!». کمااینکه امسال هم وزیر کار طی مصاحبه ای ابراز داشته:« ایشان مکلف بوده در محل حادثه حضور یابد، تا از خداوند منان علو درجات برای این کارگران که برای کسب روزی حلال کار می‌کردند، مسألت دارد» و جناب وزیر در اوج وقاحت، اظهار امیدواری کردند که :«دیگر چنین حوادثی تکرار نشود»!
پدیده کشتار کارگران در حین کار پیشینه ای به قدمت کل مناسبات وارونه سرمایه داری دارد. اینهم تازگی ندارد، دولت و کارفرمایان برای توجیه گرفتن جان کارگران، اکثرا تقصیر آنرا را به گردن خود کارگران میاندازند که سهل انگاری آنها موجب چنین سوانحی دلخراش گشته، یا نظیر وزیر کار انگلباره با اراجیف مذهبی و تحمیق نمودن، بخواهد نمک بر زخم خانواده و همنوعانشان بپاشد و روانشان را دو چندان بیازارد! چونکه هم کارگران و هم خانوادهایشان میدانند، بانی و مسبب چنین پدیده ای فاجعه بار خود رژیم است که کارگران را به چنین بردگی عریان و حتی بدون استانداردهای ایمنی محیط کار وادار می کند، و در واقع آنها را برای فروش نیروی کار و تامین مایحتاج زندگیشان به قتلگاه میکشاند. مبرهن است، کارگران و خانواده های کارگری دولت و کارفرمایان را قاتلین و دشمنان قسم خورده خود میدانند، و خود شما منفعت جویان را بانی و مسبب اصلی کشتار کارگران میدانند، بیهوده آنها را دنبال عاملهای ذهنی و فرضی نفرستید!
کارگران و خانواده هایشان میدانند، وقتی دولت و کارفرمایان حاضر به هزینه کردن برای بالا بردن استانداردهای ایمنی نیستند، دلیلش اینست، جهت اینکار باید دولت و کارفرمایان از منافع و سودشان را بزنند، تا محیط کار را برای کارگران امن نگه دارند. کاری که با منافع سرمایه دارانه شما انگلها منافات دارد.
همین عدم تامین استانداردهای ایمنی از سوی صاحبان سرمایه، در بیان واقع محیط کار برای کارگران در ایران و خصوصا در معدنها را به قتلگاهی دهشتناک تبدیل کرده است. دولت و کارفرمایان بار اولشان نیست که در کمال وقاحت حادثه مرگ کارگران را “سهل انگاری از سوی کارگران” اعلام میکنند و یا در اوج وقاحت کارگران و خانواده هایشان را به اراجیف مذهبی حواله میدهند و تحمیق میکنند. کارگران هر چند بیش از چهار دهه است از سوی این رژیم با این بی حقوقی ها مورد تعرض واقع شده و میشوند، به بردگی کشانده میشوند، و ابتدائی ترین حقوقشان از سوی دولت و کارفرمایان پایمال میگردد، اما کماکان دست از مبارزه نکشیده و برای اعتلای انقلابی آن در تلاش بی وقفه هستند. رژیم هر چند خود را به نفهمی هم بزند، میداند، نه کارگر و نه خانوادهایشان را دیگر نمیشود با اوراد مذهبی شیره سرشان مالید! مگر غیر اینست خصوصا طی یکدهه اخیر همین نسل جوان و دانش آموزان دختر و پسر مدرسه ای که بخشا فرزندان کارگرانند، چه باشکوه در این دکه مذهبی را به گل گرفته اند! مرگ کارگران در محیط کار را هر چند رژیم با توجیهات یاوه سرایانه، میخواهد پرده پوشی کند، اما جامعه و خصوصا طبقه کارگر ایران، آنرا بدون پاسخ نخواهد گذاشت. کارگران معدن ذغال طرزه دامغان تنها با تداوم و تحکیم مبارزه پیگیرانه و متحدانه خود، همدوش با سایر همطبقه ایهایشان در سراسر ایران و نهایتا پایان دادن به این مناسبات وارونه، متوحش و ظالمانه است، که می تواند پاسخ فراخور و کوبنده به حافظان نظم موجود بدهد، و از اینطریق یاد این عزیزان و آرمانهای والایشان را آنگونه که در شانشان بود، ارج نهد و متحقق نماید. به این اعتبار خانواده های عزیز جانباختگان و جنبش کارگری هر چند این ضایعه برایشان دردناک است، اما از آن قوت خواهند گرفت، برای تداوم مبارزه، و یقینا صف آزادیخواهی و برابری طلبی در سراسر جهان را نیز حامی و پشتبان خود دارد.
زنده باد سرنگونی انقلابی رژیم سرمایه داری ایران!
زنده باد انقلاب کارگری!
۰۴.۰۹.۲۰۲۳