مبارزات کارگری
دربیستمین سال
کشتار کارگران خاتون آباد!
چهارم بهمن سال ۱۳۸۲ تجمع کارگران معترض مجتمع مس “خاتون آباد” درشهر “بابک” در استان کرمان با شلیک مستقیم نیروهای نظامی به خون کشیده شد. در جریان این تیراندازی ۴ نفر کشته و ۳۰۰ نفر زخمی شدند. این اولین بار نبود که اعتراض و اعتصاب کارگران با گلوله پاسخ میگرفت، در سال ۱۳۶۰ کارگران اعتصابی دخانیات نیز در پشت درهای بسته کارخانه توسط پاسداران نورسیده سرمایه به گلوله بسته شده بودند. در اردیبهشت سال ۱۳۵۰ نیزدوهزار کارگر معترض کارخانه جهان چیت توسط ژاندارم های پادشاه به رگبار بسته شدند و بیست نفر از کارگران کشته شدند. پیش از آن نیز ارتش شاهنشاهی در خرداد سال ۱۳۳۸ کارگران اعتصابی کوره پزخانه ها را به رگبار بسته بود، و پیشتر از آن کارگران نفت را در آبادان و اهواز و این رد خونین را میتوان تا کشتار کارگران شیلات لیازانوف در پیش از انقلاب مشروطه پی گرفت.
اما سوی دیگر این رد خون تا امروز نیز ادامه می یابد، از کشتار کارگران و خانواده های عصیان زده کارگری در اسلامشهر تا دی ماه خونین ۹۶ و آبان خون چکان ۹۸ تا به امروز؛ کارگران و فرزندان معترض شان، به گلوله بسته شده، شکنجه و اعدام شده اند.
نگاهی به جان باختگان ازسال ۹۶ تا به امروز چه آنها که در خیابانها به رگبار بسته شدند و چه اعدامیان جوان این سالها، نشان میدهد که بخش اعظم کشتگان این سالها یا کارگران و یا فرزندان کارگران بوده اند.
چه کسی است که نداند در تمام سالهای اندوهناکی که پشت سر گذارده و یا در مقابل مان قرارگرفته است، نیروی اصلی اعتراض به این همه بی حقوقی و فقر و ستم کشیدگی ، طبقه کارگر و فرزندان آن است.
و باز چه کسی است که نداند، کلید اصلی دگرگون کردن بنیادی این نظام وارونه ی نشسته بر قاعده ی جهل و جنایت و سرمایه تنها در دستان متحد کارگرانی است که جز زنجیر های فقر و فلاکت و سرکوب چیزی برای از دست دادن ندارند.
اکنون در بیستمین سال کشتارکارگران خاتون آباد مبارزات و اعتراضات کارگری علیرغم فراز و نشیب های فراوان کماکان ادامه داشته و تجربیات تازه ای کسب کرده است. از اعتصاب های گسترده و تشکل یابی در اشکال متفاوت تا دستگیری و زندان و اخراج از کار فعالین کارگری. طبقه کارگر با پشت سر نهادن اشکال متفاوت سرکوب و اعتراضات اجتماعی مستمر با مطالبات پایه ای که هر میزان از تحقق این مطالبات زندگی بخش های گسترده اجتماعی را تحت تاثیر قرار میدهد، قادر گشته تا بر اعتراضات اجتماعی در میان بخش های مختلف جامعه تاثیر گذار باشد. امروز با تداوم مبارزات و تعمیق مطالبات کارگران وگسترش اعتصاب ها در مراکز تولید صنعتی، سطح بالاتری از مبارزه میدانی را شاهد هستیم. اعتراضات خیابانی بخش های مختلف بازنشستگان تامین اجتماعی ، کشوری و لشکری که طی سه سال گذشته اشکال منظم و متشکلی بخود گرفته است در اعتراض به وضعیت اسفبار معیشتی، درمان و بهداشت، دریافتی های ناچیز و افزایش مالیات ها، تبدیل به یکی از عرصه های اصلی اعتراض اجتماعی شده است .
امروز و پس از گذشت بیست سال از کشتار کارگران معترض معدن خاتون آباد، و بر بستر اعتراضات جاری در مراکز کلیدی نفت و پتروشیمی ، فولاد وذوب آهن و پرستاران ، نیاز به سازمانیابی نیروی کار برای پایان دادن به این زنجیره بی پایان فقر و فلاکت بیش از هر زمان دیگری احساس میشود. با سازمان دادن به تشکلهای محل کار، اعتراضات جاری برعلیه شرایط موجود و مبارزه ما برای رهایی زندانیان سیاسی و فعالان در بند کارگر و معلم و لغو مجازات وحشیانه اعدام برای جوانان محکوم در زندانهای حکومت اسلامی، از قدرت و پشتوانه اجتماعی بسیار پرقدرت تری برخوردار خواهد شد. با توجه به گسترش اعتراضات کارگری، میزان رشد کمی و کیفی مبارزات کارگران در ایران رابطه مستقیمی با همبستگی طبقاتی، سراسری شدن مبارزات با مطالبات مشترک و تبدیل شدن به نیروی اجتماعی به عنوان یک طبقه، خواهد داشت. این مبارزه که در عین حال مبارزه برعلیه سلطه طبقاتی سرمایه در اشکال مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی است تنها با اتکا به تشکل های اجتماعی و سیاسی کارگران میسر خواهد شد.
پس ازگذشت ۱۲۰ سال از تلاش مستمر طبقه کارگر برای تغییر بنیادی در زندگی خود و سایر مزدبگیران، امروز همه فعالین کارگری به خوبی دریافته اند که بدون مبارزه متشکل و شرکت توده های کارگر در اعتراضات ، افق روشنی برای جامعه در چشم اندازنخواهد بود .
ارزشمند ترین پاسداشت جانهای عزیزی که طی ۱۲۰ سال گذشته در طلب عدالت اجتماعی و رهایی سیاسی جامعه از دست داده ایم، مبارزه متشکل با استثمار و ستم سرمایه داری در تمامی عرصه های زندگی است.
نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران
کارزار پشتیبانی از کارگران ایران
شورای همراهی با آلترناتیو کارگری در ایران
بهمن ۱۴۰۲ – ژانویه ۲۰۲۴