أعلامیه مشترک
حزب کمونیست ایران و
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
در باره
جانباختن کارگران معدن زغالسنگ معدنجو
حادثه محل کار جرم جنائی کارفرماست
اخبار رسیده حاکی است که حدود ساعت ۲۱ شنبه ۳۱ شهریور، در یک رویداد دلخراش به دلیل تصاعد گاز متان در تونل‌های معدن زغالسنگ شرکت معدنجو در شهرستان طبس بنا به گفته استاندار خراسان، دست کم ۵۱ کارگر جانباخته اند و از سرنوشت شماری دیگر از کارگران تاکنون اطلاعی در دست نیست. حادثه در عمق ۲۵۰ متری معدن رویداده است. ایرنا خبرگزاری دولتی جمهوری اسلامی ایران می‌گوید در زمان وقوع حادثه ۶۹ کارگر در دو بلوک سی و بی این معدن مشغول کار بودند، ۲۲ نفر در بلوک سی”C” و ۴۷ نفر در بلوک بی.” B” گفته می شود که به دلیل حجم زیاد گاز متان عملیات نجات با دشواری صورت می گیرد.
حوادث از این دست در معادن ایران داستان تکراری دردناکی است که گوئی پایانی ندارد. تنها در سه ماه نخست امسال، هشت حادثه مرگبار کارگری در ایران رخ داده بود که چهار مورد از آنها مربوط به معادن زغال سنگ بوده است. نزدیک به ۱۲۰هزار کارگر در ۶ هزار معدن ذغال سنگ کار می کنند، که بنا به گفته رئیس خانه معدن ایران، ۷۰ درصد آنان فاقد حداقل استانداردهای ایمنی هستند.
اگر چه معادن ایران به قتلگاه کارگران تبدیل شده اند، اما معادن تنها قربانگاه کارگران نیستند. مطابق آمارهای ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران و پزشکی قانونی شمار حوادث کارگری منجر به مرگ در سه ماه نخست سال ۱۴۰۳ نسبت به مدت مشابه سال پیش از آن،ده درصد افزایش یافته است. بر طبق همین منابع سال گذشته ۲۱۵۵ کارگر در رویدادهای محیط کار جانباخته اند که این رقم نسبت به سال گذشته ۱۱ درصد افزایش نشان می دهد. در همین سال ۲۷۳۷۷ کارگر زخمی شده اند که نسبت به سال قبل از آن ۵ درصد افزایش نشان می دهد.
اهمیت حوادث کار از نگاه آسیب‌های اجتماعی دوچندان است. هر کارگری که جان خود را از دست می‌دهد، یک خانواده از هم می‌پاشد. در یک خانواده اگر کارگرغیررسمی‌ای فوت کند، بازماندگان نمی‌توانند مستمری بگیرند و نان‌آور خانواده از دست می‌رود.در موارد بیشماری اداره کار و نیزدستگاه قضایی رژیمِ ضد کارگریِ جمهوری اسلامی، صاحب کاران و کارفرمایان را با هدف خلاصی از پرداخت غرامت به خانواده های قربانیانِ محیط ناأمن کار، از اِهمال و کوتاهی در تأمین امنیت در محل های کار تبرئه کرده اند و در عوض کارگرانِ آسیب دیده را مقصر جلوه داده اند.
کارفرمایان از سر سودپرستی وحرص و آزی که دارند، نه تمایلی به بهبود امنیت محیط کاردارند و نه نگران از دست دادن کارگران در نتیجه رویدادهای محیط ناامن کارمیباشند. اینها حتی این نگرانی را هم ندارند که کارگران از بیم جان شغلشان را رها کنند. چون میدانند هرگاه اراده کنند میتوانند از میان خیل میلیونی ارتش ذخیره کار، کارگران دیگری را به کار بگمارند و در همان محل و محیط غیراستاندارد و ناامن کار، هر کارشاقی را به آنان تحمیل کنند.
سرمایه داران به چیزی جز ثروت اندوزی نمی اندیشند. آنها نمیخواهندهزینه تامین امنیت در محیط کار را بپردازند. اگر زور مبارزه کارگر بالای سرشان نباشد اصلاً بیاد نمیاورند که کارگر هم انسان است و نه یک ابزار در دست آنها برای کسب سود. تا زمانیکه خروش انقلاب کارگران و مردم زحمتکش بساط رژیم جمهوری اسلامی و نظام سرمایه داری را درهم نپیچیده است، این خود کارگران هستند که باید به فکر خویش باشند و با اتکاء به مبارزات متشکل خود کارفرمایان و دولت را وادار به تأمین امنیت محیط کار خود بنمایند. کشتارکارگران در محیط کارباید قتل عمد به حساب آید. حوادث محیط کار ، باید به پای کارفرماها و دولت نوشته شوند. ایمنی محیط کار هم مانند هر مطالبه دیگری تنها به ضرب مبارزه و همبستگی طبقاتی کارگران به سرمایه داران و دولت حامی آنان تحمیل می شود.
ما ضمن ابراز نفرت از کارفرمایان سود پرست و دولت حامی آنها که با عدم صرف هزینه برای تامین استاندرهای ایمنی، این چنین با جان کارگران و با آینده خانواده هایشان بازی می کنند، به بازماندگان کارگران جانباخته و همکاران آنها از صمیم قلب تسلیت می گوئیم و خود را در اندوه آنها شریک می دانیم. امیدواریم زخمی شدگان و گرفتار شدگان هر چه زودتر به آغوش خانواده هایشان باز گردند.
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
حزب کمونیست ایران
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
پیروز باد انقلاب مردم ایران
زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم
یکشنبه اول مهر ۱۴۰۲ برابر با ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۴