رهایی طبقه کارگر از توحش سرمایه داری،
در گرو سازمانیابی اجتماعی است!
امسال طبقه کارگر ایران در شرایطی به استقبال اول ماه مه میرود که در سال گذشته شاهد اعتراضات اجتماعی گسترده شهریور ماه، بودیم . تا پیش از شروع این اعتراضات، طبق روال سالهای گذشته اعتراضات مستمر بازنشستگان و اعتراضات سازمانیافته معلمان و کارگران با مطالبات اساسی معیشتی، آموزش و بهداشت رایگان، امنیت شغلی، آزادیهای اجتماعی و رفاه همچنان ادامه داشت.
میزان دستمزد پایه در ایران از جمله پائین‌ترین مزدها در جهان و نرخ بیکاری و تورم در ایران از بالاترین نرخ‌های جهانی است. علاوه بر سطح پایین دستمزدها اجرای سیات های افسار گسیخته اقتصاد بازار، موجب ناپایداری موقعیت های شغلی و دامن زدن به رقابت در میا ن نیروی کار کشور گردیده و فشارهای اجتماعی مضاعفی را به مزد بگیران تحمیل میکند. امسال با وجود گرانی و تورم لجام گسیخته و بحران مسکن،که شرایط زندگی میلیونها نفر را تحت تأثیر قرار داده است، افزایش ۲۷ درصدی دستمزد توسط نمایندگان کارفرماها و دولت،نشان داد که طبقه حاکمه در ایران هیچ مسئولیتی در قبال زندگی و معیشت میلیونها انسان ندارد.
همزمان با اعتراضات گسترده اجتماعی و اعتراضات مستمر بازنشستگان، معلمان و کارگران، منشور مطالبات حداقلی تشکلهای صنفی و مدنی با امضای ۲۰ تشکل کارگری ونهاد اجتماعی ارائه شد.اما شرایط حاضر به خوبی نشان میدهد که مستقل ازکم و کاستی های منشور، پیگیری و دست یابی به سطحی از مطالبات مطرح شده، مستلزم وجود میزانی از سازمان یابی و وجود تشکلهای توده‌ای طبقه کارگر است.
اجرای سیاست‌های ریاضتی طی چند دهه گذشته منجر به تراکم ثروت اجتماعی در دست اقلیت سرمایه دار گردیده است، میزان این ثروت، نشان دهنده شکاف عمیق طبقاتی در جهان کنونی است. شرایط جهان سرمایه داری در چند دهه گذشته و سرکوب اقتصادی، اجتماعی و سیاسی طبقه کارگر موجب رشد افسار گسیخته سرمایه در مناطق متفاوتی از جهان گردید. نتیجه طبیعی این شرایط رقابت سیاسی، اقتصادی و هژمونیک بخش‌های مختلف سرمایه برای کسب سود هر چه بیشتر و دسترسی به بازارهای جهانی است. طی سالهای گذشته با شدت گرفتن این رقابت ها بین بلوک های متفاوت امپریالیستی، عملاً راه حل‌های نظامی در دستور کار بلوک های سرمایه داری امپریالیستی متخاصم قرار گرفته است. تنها دست آورد این رقابت و تنش های نظامی این قدرت‌های امپریالیستی،افزایش تورم، فقر و فلاکت و کشتار و آوارگی بیشتر برای طبقه کارگر جهانی بوده است .
جنگ میان روسیه و اوکراین که در اثر تضاد منافع میان بلوک های مختلف سرمایه داری اعم از امریکا، انگلیس و اتحادیه اروپا از یک سو و چین و متحدانش نظیر روسیه از سوی دیگر آغاز شد، جز کشتار، ویرانی، آوارگی و بی‌خانمانی میلیونها انسان، گرانی و کمبود مواد غذایی، برای طبقه کارگر و توده‌های زحمتکش نتیجه‌ای نداشته است.
طی سال گذشته و امسال همچنان ما شاهد اعتراضات و اعتصابات کارگری و مردمی در سطح جهان از کشورهای اروپائی گرفته تا آمریکای لاتین، آسیا و آفریقا، بر علیه ریاضت کشی وحمله وحشیانه بورژوازی جهانی به سطح معیشت طبقه کارگر جهانی هستیم. خواست و مطالبات کارگران و توده های مردم بر علیه تورم و گرانی، افزایش دستمزدها و حمله به حقوق بازنشستگان در سطح جهانی مشترک و بر علیه نظام سرمایه داری است. در واقع منفعت مشترک کارگران در هر نقطه از جهان بر سر معیشت و افزایش دستمزدها و خواستهای رفاهی بدور از منطقه جغرافیایی در تقابل با نظام سرمایه داری و استثمارگرانی است که برای کسب سود بیشتر با تهاجم به سطح معیشت طبقه کارگر می خواهد هزینه‌های تخاصمات موجود را تأمین کند. این خواست مشترک اقتصادی طبقه کارگر جهانی باید همراه با دیگر خواست های طبقه کارگر از جمله خواست سیاسی این طبقه همراه شود.طبقه کارگر چه در سطح ایران و منطقه و چه در سطح جهان بیش از هر زمان دیگری نیاز به طرح این خواست سیاسی مشخص دارد.خواستهای سیاسی طبقه کارگر آن دسته از خواستها یی هستند که از وضعیت این طبقه به عنوان طبقه ایی تحت ستم و استثمار ناشی می شود. طرح این خواست ها راهگشای مبارزه این طبقه برای رهایی از استبداد سیاسی، طبقاتی و همچنین لغو نظام کار مزدی و طبقاتی است. طبقه کارگر ایران بیش از هر زمان دیگری این وظیفه تاریخی که مبارزه با استبداد،ارتجاع و سرمایه داران بومی و امپریالیستی است،را بر دوش دارد و باید در صف اول مبارزه جاری در جامعه با اهداف، خواست ها،روش ها و ابزارهای خاص خود اعم از تشکل های اقتصادی، سیاسی و فرهنگی و همچنین ترکیب هوشمندانۀ اعتصاب با تظاهرات برای آزادسازی طبقه کارگر و همچنین کل جامعه از شر طبقه حاکمه و رژیم سراپا ننگین جمهوری اسلامی تلاش کند.برای نیل به این هدف طبقه کارگر می باید سازمانهای خود را اعم از سندیکا یا اتحادیه های کارگری وتشکل های سیاسی خود را بسازد تا در یک مبارزه همه جانبه با طبقه حاکمه در ایران، امکان رهایی خود و دیگر اقشار جامعه را فراهم کند.
طبقه کارگر ایران در همبستگی با طبقه کارگر جهانی در اول ماه مه امسال با اعتراضات و اعتصابات فرصتی خواهد یافت تا خواست و مطالبات معیشتی خود را، همچون افزایش دستمزد متناسب با هزینه‌های زندگی، دستمزد برابر در ازای کار برابر، حق تشکل، آموزش و بهداشت رایگان، ، لغو کار کودکان ، امنیت ایمنی محل کار برای زنان و مردان کارگر، همراه با خواست های سیاسی خود اعم از آزادی عقیده، بیان، ، آزادی مطبوعات، برابری کامل حقوقی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، و فرهنگی زن و مرد، جدائی دین از دولت،لغو مجازات اعدام و ممنوعیت هرنوع شکنجه، منع تفتیش عقاید، حق تشکیل و فعالیت آزاد انجمن ها، سندیکاها و احزاب، و غیره و غیره… و متشکل شدن حول این مطالبات بار دیگر با صدای رسا خواهان سرنگونی نظام سرمایه داری و خرد کردن ماشین نظامی- دولتی آن شود.
رهایئ جامعه از شرایط غیر انسانی جامعه سرمایه داری در پایه‌ای ترین شکل خود در گرو تحقق آلترناتیو سوسیالیستی طبقه کارگر در برابر شرایط حاکم بر جامعه بشری است. اما گام اول در این راه ایجاد تشکلهای تود ه ای طبقه کارگراعم از سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مستقل از دولت ها و همه جریانات و احزاب نیابتی سرمایه در سطح ملی و جهانی است.
زنده باد اول ماه مه روز همبستگی جهانی طبقه کارگر!
زنده باد اتحاد و همبستگی طبقه کارگر جهانی!
پیش به سوی ایجاد تشکل های توده ای طبقه کارگر!
آپریل ۲۰۲۳
نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران
کارزار پشتیبانی از کارگران ایران
شورای همراهی با آلترناتیو کارگری در ایران